در ادامه همکاری‌های گروه بهمن با شرکت دانگ‌فنگ موتور چین، این بار شاهد عرضه یک خودرو تجاری با نام اینرودز هستیم؛ یک ون کامپکت با ابعاد 4500 (طول) در 1680 (عرض) در 2000 میلی‌متر (ارتفاع) که قدرت مانور خوبی در شهر دارد و می‌تواند تا 750 کیلوگرم بار را با خود جابجا نماید. طراحی مناسب داخلی امکان حمل وسایل حجیم تا 5.1 متر مکعب را به اینرودز داده است و شاسی پکپارچه کمک کرده تا سواری خودرو در سطح قابل قبولی (نسبت به یک خودرو باری) قرار گیرد. تعلیق جلو از نوع مستقل مک‌فرسون است ولی در راستای بهبود قابلیت‌های باربری ماشین در قسمت عقب از سیستم یکپارچه فنر تخت استفاده شده. ترمزها نیز در بخش عقب کاسه‌ای هستند که برای چنین خودرویی بخصوص در این رده قیمتی رایج می‌باشد. البته پیشرانه 1.5 لیتری تنفس‌طبیعی اینرودز مقداری ضعیف به نظر می‌رسد و با 105 اسب‌بخار قدرت و 140 نیوتن‌متر گشتاور شتاب و کشش ایده‌آلی ارائه نمی‌کند؛ با این حال نکاتی مثل سادگی سیستم پاشش سوخت Multipoint EFI در کنار ساختار تنفس‌طبیعی موتور باعث شده‌اند نگرانی خاصی از بابت حساسیت به کیفیت سوخت نداشته باشیم. ضمناً استفاده از زنجیر تایم بجای تسمه، هزینه‌های نگهداری را مقداری کاهش داده است. ون اینرودز فقط 1280 کیلوگرم وزن دارد و این سبکی در شرایط عادی بخشی از کمبود قدرت ماشین را جبران نموده اما در حالت بارگیری کامل، شاهد افت شتاب و کشش محسوس هستیم که این مورد در سربالایی‌های شدید بیشتر نمایان خواهد شد.

طراحی ظاهری خودرو هم ساده است و قطعات داخلی با حداقل خلاقیت و کیفیت کاملاً معمولی سر جای خود قرار گرفته‌اند. با این حال ویژگی‌های مثبتی نظیر قیمت رقابتی، مصرف سوخت مناسب، وجود سیستم‌های کمکی نظیر کنترل کشش و پایداری میتوانند تا حدودی رضایت مشتریان را جلب نمایند؛ بخصوص که ون‌های این رده بدلیل عرض کم و ارتفاع زیاد، پایداری ضعیفی دارند و وجود ESP کمک بزرگی به حساب می‌آید. از دیگر ویژگی‌های اینرودز می‌توان به قابلیت بارگیری از سه طرف، فرمان برقی، استاندارد آلایندگی یورو 5، گیربکس 5 سرعته دستی و ساختار دیفرانسیل عقب اشاره نمود.

همانطور که قبل‌تر گفتیم این یک محصول کاملاً اقتصادی است و در مقیاس جهانی قیمتی بسیار ارزان دارد؛ پس طبیعی است که نباید داخل کابینش به دنبال قطعات لوکس بگردیم. فرمان چهارشاخه و نشانگرهای پشت‌آمپر در ساده‌ترین فرم ممکن طراحی شده‌اند و خطوط داخلی نیز در اکثر قسمت‌ها بدور از هرگونه هیجان هستند. اهرم دنده، ترمز دستی، کنترلرهای سیستم تهویه هم از کمبود خلاقیت رنج می‌برند و کیفیت پایین متریال مورد استفاده یک بار دیگر اکونومی بودن محصول را به یادمان می‌آورد.

در این بین کنسول میانی که به نمایشگر 9 اینچی تجهیز شده توانسته مقداری حال و هوای مدرنیته را در فضا جاری سازد و قطعات نقره‌ای رنگ بکار رفته هم کابین را اندکی از سادگی مطلق دور نموده‌اند؛ اما هنوز هم مشخص است که اینرودز صرفاً برای انجام کار ساخته شده و با جذابیت‌های بصری رابطه چندان خوبی ندارد. با این حال از لحاظ ارگونومی و دسترسی به ادوات اوضاع روبه‌راه است و میتوان نمره قبولی را به نماینده گروه بهمن اعطاء نمود.

بد نیست سری هم به قسمت بار بزنیم. فاصله محوری مناسب 3050 میلی‌متری فضای خوبی ایجاد کرده و محفظه بار به ابعاد 2630 (طول) در 1300 (عرض) در 1480 میلی‌متر (ارتفاع)، برای قرار دادن اشیاء تا 5.1 متر مکعب با حداکثر وزن 725 کیلوگرم کارآمد خواهد بود. آپشن‌هایی مثل کفپوش آلومینیومی و جداکننده قسمت کابین از بار نیز برای اینرودز قابل سفارش هستند. همچنین امکان بارگیری و تخلیه از سه جهت (درب عقب و درب‌های کشویی طرفین) باعث شده کار با این ون کوچک از بسیاری جهات ساده‌تر از وانت‌های مسقف باشد؛ در واقع شما می‌توانید با حداقل جابجایی از حداکثر فضای موجود بهره‌مند شوید.

اینرودز چهره‌ای کاملاً معمولی دارد؛ در واقع بخشی از سادگی‌های ظاهری خودرو به قدیمی بودن طراحی بازمی‌گردد و بخش دیگر مربوط به افزایش کارآیی با صرف کمترین هزینه می‌باشد. مثلاً ساختار جعبه‌ای شکل اتاق فضای داخلی را بهینه ساخته و طراحی ساده درب‌ها نیز ضمن تسهیل بارگیری، پروسه تولید و مونتاژ را ساده و ارزان ساخته‌اند. آینه‌های جانبی هم شاید ظاهر جذابی نداشته باشند اما با ابعاد بزرگ و فاصله مناسب از بدنه، دید پیرامونی خوبی در اختیار راننده قرار می‌دهند.

در این بین سعی شده با استفاده نوارهای کرومی جلوپنجره، خطوط برجسته کاپوت، رینگ‌های آلومینیومی و استفاده از رنگ مشکی در برخی قسمت‌ها، اندکی جذابیت هم چاشنی کار شود اما در نهایت اینرودز چندان چشم‌نواز از آب در نیامده و فقط می‌توانیم هماهنگی میان اجزاء و قطعاتش را تحسین نمائیم.

اینرودز یک ون اکونومی است و برای قوای محرکه نیز از مجموعه موتور و گیربکس کاملاً اقتصادی استفاده نموده. در واقع تمامی هدف دانگ‌فنگ این بوده که پیشرانه محصولش تا حد ممکن ارزان، کم‌مصرف و کم استهلاک باشد و از این رو یک موتور 4 سیلندر 1.5 لیتری تنفس‌طبیعی با کد DK15-06 NA برای این محصول در نظر گرفته شده که در بهترین حالت فقط 105 اسب‌بخار قدرت (دور موتور 6000) و 140 نیوتن‌متر گشتاور (از دور موتور 2800 الی 3600) تولید می‌نماید. این موتور دقیقاً زیر صندلی راننده قرار گرفته و کاپوت خودرو صرفاً برای بازدید مایعات و مواردی از این دست کارآیی خواهد داشت. گیربکس هم از نوع 5 سرعته دستی است که ساختاری به نسبت قدیمی دارد و قدرت را به سمت چرخ‌های عقب هدایت می‌کند. حتماً میدانید که دیفرانسیل عقب بودن برای یک خودرو باری مزیت به حساب می‌آید زیرا پس از بارگیری فشار روی محور عقب بیشتر خواهد شد و در این شرایط چسبندگی چرخ‌های جلو کاهش خواهند یافت که در وانت‌های دیفرانسیل جلو مقداری دردسرساز می‌شود. مصرف سوخت اینرودز هم 7.2 لیتر در هر صد کیلومتر برای شرایط رانندگی ترکیبی عنوان شده که عدد قابل‌قبولی به نظر می‌رسد.

ولی در این بین باید با شتاب‌گیری کاملاً متوسط، کشش معمولی و حداکثر سرعت 140 کیلومتر بر ساعت خودرو کنار بیائید؛ البته توانایی‌های حرکتی اینرودز کارتان را راه خواهد انداخت اما در چالش‌هایی مثل عبور از سربالایی‌های شدید با ظرفیت کامل بار و کولر روشن، ضعف موتور کاملاً نمایان می‌گردد. ترمزها نیز در جلو دیسکی و عقب کاسه‌ای هستند و تعلیق در جلو از نوع مک‌فرسون و عقب یکپارچه فنر شمش در نظر گرفته شده تا در شرایط بارگیری کامل، مقاومت کافی وجود داشته باشد. فرمان هم از نوع برقی است که با توجه به کاربری‌های عموماً شهری ماشین، مزیت بزرگی به حساب می‌آید. از دیگر مشخصات فنی ون اقتصادی بهمن می‌توان به مواردی نظیر قابلیت عبور از شیب تا 30 درجه و شعاع گردش 5.6 متری اشاره نمود.

ون اینرودز آپشن شگفت‌انگیزی ندارد اما با ارائه گزینه‌هایی مثل: 2 ایربگ برای سرنشینان جلو، سیستم‌های الکترونیکی کنترل کشش TCS و پایداری ESP، سیستم ترمز کمکی EBA، فرمان برقی، سیستم مولتی‌مدیا با نمایشگر 9 اینچی، رینگ‌های آلومینیومی 14 اینچی، دوربین و سنسور دنده عقب، نمایش لحظه‌ای فشار باد تایرها TPMS، تهویه مطبوع و چراغ روشنایی در روز میتواند برخی از نیازهای مشتریانش را برطرف سازد.

اینرودز یکی از ضعیف‌ترین و کوچک‌ترین ون‌های بازار داخل به حساب می‌آید که شاید در نگاه اول خیلی نظرتان را جلب نکند؛ اما وقتی نگاهی به قیمت آن میندازیم متوجه می‌شویم که در حال حاضر این محصول در کشورمان رقیب خاصی ندارد. در واقع معدود خودروهای این سگمنت یا به شدت گران هستند یا اینکه باید در بازار دست‌دوم‌ها نمونه‌های با کارکرد بسیار بالا از آنها را خریداری نمائیم. ضمناً اکثر ون‌های موجود در کشور بصورت پیش‌فرض از نوع مسافری هستند و بسته به نیاز بعضاً به انواع دیگر تغییر کاربری داده‌اند اما اینرودز از ابتدا برای حمل بار ساخته شده است.