دانگ‌فنگ H30 کراس برخلاف پسوندی که در نامش گنجانده‌اند یک هاچ‌بک ساده به حساب می‌آید؛ با این تفاوت که مقداری کشیده‌تر شده و با روف‌رک‌ها و قطعات پلاستیکی پیرامونی سعی دارد ادای خودروهای SUV کامپکت واقعی را درآورد. با این حال ارتفاع پایین ماشین در کنار سایز کوچک چرخ‌ها نماینده دانگ‌فنگ را از هدفش دور نگاه داشته‌اند. ظاهر H30 کراس در قیاس با رقبایی مثل برلیانس C3 و ام وی ام X22 آنقدرها جذاب به نظر نمی‌رسد اما مزیت‌هایی مثل: طراحی داخلی و فضای کابین قابل قبول، بهره‌مندی از شبکه خدماتی گسترده ایران‌خودرو و قیمت مقداری ارزان‌تر از حریفان، کمک کرد تا این محصول به محبوبیت مناسبی دست یابد و برخلاف اکثر چینی‌ها، حتی در بازار دست‌دوم‌ها نیز به راحتی خرید و فروش شود.

البته در این بین هندلینگ و مصرف سوخت نه‌چندان عالی در کنار قیمت گران برخی از قطعات یدکی (بخصوص ظاهری)، از جمله مشکلاتی هستند که باید با آنها کنار بیائید. ضمناً گیربکس 4 سرعته اتوماتیک H30 کراس نیز با اینکه از نظر نرمی تعویض‌ها بسیار بهتر از مدل AL4 خانواده پژو عمل می‌کند اما در شرایط رانندگی اسپرت مقداری تاخیر از خود نشان میدهد و این قضیه در کنار تعداد کم دنده‌ها و وزن نسبتاً سنگین خودرو باعث شده شتاب‌ و کشش ماشین خیلی معمولی باشد. در خصوص ایمنی هم باید گفت که فرزند دانگ‌فنگ توانسته 3 ستاره از 5 ستاره موسسه تست تصادف CNCAP چین را بدست آورد که امتیاز متوسطی محسوب می‌شود.

با ورود به داخل کابین دانگ‌فنگ H30 کراس با خطوطی هماهنگ و طرحی قابل قبول مواجه می‌شویم که حداقل به نسبت سال ساخت و رقبای این رده، نمره قبولی را دریافت خواهد کرد. بخصوص اگر پای خودروهایی نظیر رنو ساندرو به میدان رقابت باز شود، زیبایی‌های کابین H30 کراس بیشتر به چشم خواهند آمد. جنس متریال مورد استاده نیز در سطح متوسطی قرار دارد و در بحث ارگونومی هم به غیر از نقاط کور ستون‌ها و فرم نه‌چندان عالی کفی صندلی‌ها، مشکل خاصی در داخل کابین روئیت نمی‌شود.

همچنین فضاسازی مناسب داخلی باعث شده که دانگ‌فنگ H30 کراس برخلاف محصولی مثل پژو 207i، صندلی عقب جادار و نسبتاً راحتی داشته باشد. همچنین به لطف وجود محفظه 417 لیتری صندوق عقب (که با خواباندن صندلی‌ها به 1137 لیتر افزایش خواهد یافت) میتوان برای مسافرت‌های خانوادگی یا حمل بارهای بزرگ‌تر نیز روی این محصول حساب باز کرد.

دانگ‌فنگ H30 کراس از آن دسته خوردوهایی است که نه میتوان زیبا خطابش کرد و نه زشت؛ در واقع این ماشین بدلیل برخورداری از چراغ‌ها و کاپوت کشیده، اِلمان‌های اسپرت ظاهری و خطوط برجسته کار شده بر روی بدنه، جذابیت‌هایی دارد اما ناهماهنگی در برخی قسمت‌ها باعث شده که نتیجه کلی کار چندان ایده‌آل از آب در نیاید. مثلاً ضربه‌گیرهای پلاستیکی پیرامونی، به نسبت سایز بدنه ماشین بیش از حد بزرگ هستند و این مورد جدا از برهم زدن هارمونی کلی، باعث کوچک دیده شدن و فرورفتگی چرخ‌ها داخل اتاق شده است. همچنین طول نسبتاً زیاد ماشین با عرض آن تناسب چندانی ندارد و در آخر اینکه دیفیوزر نمایشی سپر عقب در نهایت بی‌دقتی ترسیم گشته. با این حال بدلیل کمبود رقیب قدر در این رده قیمتی، می‌توان با دید ارفاق به H30 کراس‌ نگاه کرد.

با گشودن درب موتور H30 کراس با پیشرانه نام‌آشنای TU5 پژو 206 روبرو می‌شویم. این موتور از نظر ساختار کلی یک انجین کاملاً قدیمی محسوب می‌شود و با توجه به ایرانیزه شدن بسیاری از قطعات، حتی از نسخه اولیه فرانسوی خود نیز ضعیف‌تر شده است؛ با این حال فراوانی قطعات یدکی و تعمیرکار ماهر، که بواسطه حضور طولانی مدت در بازار داخل حاصل شده، از جله مهم‌ترین مزیت‌های این موتور می‌باشند. همچنین باید اعتراف کرد که حتی همین پیشرانه قدیمی در قیاس با موتورهای 8 سوپاپ و از رده خارجی که هنوز در کارخانه‌های وطنی تولید می‌شوند عملکرد راضی‌کننده‌ای دارد؛ از جمله مشخصات این انجین 4 سیلندر تنفس‌طبیعی می‌توان به حداکثر قدرت 105 اسب بخار (دور موتور 5750) و حداکثر گشتاور 142 نیوتن‌متر (دور موتور 4000) و سیستم پاشش سوخت چند نقطه‌ای اشاره نمود. برای سیستم انتقال قدرت هم از یک جعبه‌دنده 4 سرعته اتوماتیک استفاده شده که برخلاف مدل AL4 رایج در محصولات پژو، ساخت آیسن می‌باشد و عملکرد نرم‌ و بدون تقه‌ای از خود نشان میدهد. البته در سربالایی‌های شدید و مسیرهای کوهستانی متوجه خواهید شد که رفتار آرام گیربکس H30 کراس با مقداری تاخیر همراه است. ترکیب این قضیه با تعداد کم دنده‌ها و وزن نسبتاً زیاد ماشین باعث شده که توانایی‌های حرکتی با حالت ایده‌آل فاصله گیرد، هرچند برای یک رانندگی نرمال، مشکل شدیدی از این بابت وجود ندارد.

شتاب رسمی 12.5 ثانیه، حداکثر سرعت 183 کیلومتر بر ساعت و مصرف ترکیبی 7.04 لیتر در هر صد کیلومتر از دیگر ویژگی‌های H30 کراس محسوب می‌شوند که آن را در زمره محصولات متوسط بازار قرار میدهند. البته بد نیست اشاره کنیم که مصرف سوخت این فرزند ایران‌خودرو در عمل با توجه به شرایط کیفی بنزین و آب و هوا و سبک رانندگی، معمولاً بیشتر از عدد اعلامی خواهد شد.

دانگ‌فنگ H30 کراس از امکانات جانبی قابل قبولی نظیر: ترمزهای چهارچرخ دیسکی مجهز به ABS و EBD، کیسه هوا برای راننده و سرنشین کناری بهمراه ایربگ‌های جانبی (جمعاً 4 عدد)، فرمان هیدرولیک با کلیدهای کنترل سیستم صوتی روی غربیلک، تهویه مطبوع اتوماتیک، نمایشگر 6.5 اینچی لمسی مرکزی، بلوتوث، مه‌شکن‌های جلو و عقب، شیشه‌ها و آینه‌های برقی، سیستم ضد سرقت ایموبلایزر، سنسورهای دنده عقب، کامپیوتر سفری و سانروف برقی بهره می‌برد که هرچند کامل‌ترین لیست ممکن نیست اما در قیاس با رقبای قیمتی راضی‌کننده به نظر می‌رسد.

شاید بتوان از برلیانس C3 به عنوان نزدیک‌ترین رقیب H30 کراس یاد کرد. این محصول در نسخه‌های جدیدتر (مجهز به موتور 1.65 لیتری) از نماینده دانگ‌فنگ قوی‌تر شده و با طراحی پخته‌تر و هندلینگ بهتر میتواند نظرات بسیاری را به خود جلب نماید؛ هرچند در عوض H30 کراس مقداری ارزان‌تر است، قطعات یدکی فراوان‌تری دارد و با 3 ستاره ایمنی از موسسه CNCAP و بهره‌مندی از ایربگ‌های جانبی، از امنیت بهتری برخوردار می‌باشد. البته در این بین ام‌وی‌ام 315 پلاس هم با یک ستاره ایمنی بالاتر و طراحی بهتر، گزینه وسوسه‌کننده‌ای به نظر میرسد، هرچند از نظر فنی و توانایی‌های حرکتی حرف چندانی برای گفتن ندارد. همچنین با مقداری افزایش بودجه می‌توان به محصولاتی نظیر پژو 207i نیز اندیشید.