گذر زمان می‎تواند نا ملایمتی‌هایی برای بدن انسان به همراه داشته باشد. مدت‎هاست دانشمندان می‎دانند که میان اختلالات شناختی همراه با افزایش سن و بیماری‎هایی همچون آلزایمر و التهاب رابطه‎ ای وجود دارد اما هنوز اینکه چه چیزی چگونه و چه زمانی سبب این پدیده می‎شود، هنوز دقیقا مشخص نیست که در پژوهشی جدید این موضوع بررسی شده است.

 به نقل از نشریه nature، هورمونهای پیام رسان سطح بالایی در موش‎های آزمایشگاهی پیر کشف شده که در موشهای جوان تر دیده نمی‎شوند. پس از مسدود کردن این هورمون، عملکرد حافظه و جهت یابی موشهای پیر بخوبی موش‎های جوان‎تر شد! دانشمندان ‎پی بردند که دوز بالای این هورمون بر متابولیسم سلول‎های ایمنی بدن به نام ماکروفاژها اثرگذار بوده و آن‎ها را مجبور می‎‏کنند که انرژی را به‌جای مصرف، ذخیره کنند.

این سبب گرسنگی سلول‎ها و جهت دادن آن‎ها به‌سوی یک هایپردرایو التهابی مضر شده که با اختلالات شناختی مرتبط با افزایش سن و چندین بیماری دیگر که  در پیوند با افزایش سن هستند، همراه است. کاترین آنریاسون در مصاحبه با AFP اظهار داشت: هورمون پروستاگلاندین E2 (PGE2) یک تنظیم‌کننده‌ بزرگ انواع التهاب های هم خوب و هم مضر برای بدن است و تأثیر آن به گیرنده های فعال‌شده بستگی دارد.

آندریاسون استاد دانشگاه عصب شناسی دانشگاه استنفورد در ادامه بیان کرد: در این پژوهش ما گیرنده EP2 را  به‌عنوان گیرنده ای شناسایی کردیم که سبب تخلیه انرژی و التهاب ناسازگار می‎شود. پس از شناسایی نقش PGE2، پروفسور آنریاسون و گروه او برای شناسایی روشی برای مقابله با تأثیر منفی این گیرنده دست به کار شدند. آن‎ها با استفاده از دو ترکیب آزمایشی برای موش‎ها که توانستند گیرنده EP2 را مسدود و مشکلات متابولیکی دیده شده در ماکروفاژ‎های پیر‎تر را معکوس کنند این سبب شد عملکرد موش‎های پیر بخوبی جوانترها شود و از التهابات مخرب جلوگیری کند.

رفتار مشابه ای در موشی که در روند اصلاح ژنتیکی آن گیرنده EP2 آن برداشته شده بود، دیده می‎شود. موش‎های آزمایشگاهی پیری که این ترکیب را دریافت کردند یا گیرنده  EP2 آن‎‎ها برداشته شده، در آزمونهای قابلیت جهت یابی و هوش فضایی که هر دو با گذر زمان رو به زوال می‎گذارند، مشخص شد که عملکرد‎ آن‎ها بخوبی موش‎های جوان‎تر است.

کاترین آنریاسون افزود: پژوهش ما نشان ‎می‎دهد که وضعیت‎های توسعه التهابات ناسازگار و اختلالات شناختی ممکن است که ایستا و همیشگی نباشند احتمالاً قابلیت معکوس شدن را دارند. بنا بر اظهارات خانم آنریاسون کشفیات جدید در مرحله‎ مقدماتی کنونی می‎تواند از عوامل گسترده گوناگونی تأثیرپذیر باشند. وی ادامه داد: این شامل بیشتر‏ بیماری‎های التهابی در پیوند با پیر شدن، همچون آلزایمر، تصلب شرایین و آرتروز و… می‎‏شود.

آنریاسون می‏گوید که در خصوص برنامه های عملی آنریاسون بسیار هیجان زده است اما این پژوهش هنوز در مراحل مقدماتی است و با چندین پرسش پاسخ داده نشده روبرو است. در این پژوهش مشخص نشده است که چه مقداری از PGE2 بیش از حد و مضر است و چگونه در طول مدت یک عمر، جمع می‎شود. همچنین تاکنون هیچکدام از ترکیبات بر روی انسانی آزمایش نشده و مشخص نیست چه عوارضی برای بدن انسان دارند. البته باید توجه داشت که هیچ‎گونه عوارض مضری در موش‎های آزمایشگاهی دیده نشده است.

آنریاسون گفته است که گروه‎ پژوهشی او در حال یافتن پاسخ پرسش‎هایی هستند که با آن‏ها موجه شده اند. مسائلی نظیر شناخت دقیق‎تر مکانیسم‎هایی که منجر به بروز اختلالت شناختی و بررسی نقش متابولیسم سلول‎ در پیری میشود. سوزان کهلهاس ( Susan Kohlhaas) مدیر پژوهشی سازمان تحقیقات آلزایمر بریتانیا که در این پژوهش نقشی نداشته اظهار داشت: هرچند جذاب به نظر میرسد اما این پژوهش در مراحل آغازین و بر روی موش‎ها انجام‌شده است.