تعریف
پرخوری عصبی ، همچنین به عنوان یک اختلال خوردن شناخته می شود، که با پرخوری به دنبال پاکسازی جبرانی یا روش های دیگر برای جلوگیری از افزایش وزن یا تسکین علائم فیزیکی که فرد پس از پرخوری احساس می کند، مشخص می شود. پاکسازی معمولاً شامل استفراغ است، اما ممکن است شامل استفاده از ملین‌ها، ورزش بیش از حد یا روزه‌داری نیز باشد.
مانند سایر اختلالات خوردن، افرادی که مبتلا به پرخوری عصبی هستند، اغلب به دلیل احساس شرم یا گناه در مورد رفتارهای خود، در مورد این بیماری پنهان کار هستند. آنها ممکن است تمام تلاش خود را برای پنهان کردن علائم خود انجام دهند، که ممکن است باعث شود خانواده و دوستان متوجه علائم خطرناک نشوند .
علائم بولیمیا چیست ؟
در واقع علامتها و نشانه های پرخوری عصبی می تواند فیزیکی، رفتاری و احساسی باشد.
علائم فیزیکی
دندانپزشکان اغلب اولین کسانی هستند که علائم استفراغ ناشی از خود را در بیماران مبتلا به پرخوری عصبی به دلیل الگوی گویای فرسایش دندان عمدتاً در سطح داخلی دندان ها مشاهده می کنند. اما نگرانی های سلامت دهان تنها علامت فیزیکی نیست. مشکلات دیگر مرتبط با بولیمیا که در افراد مشاهده می شود همچنین ممکن است شامل موارد زیر باشد:
-
چشم های پرخون
-
پینه در پشت دست
-
درد قفسه سینه
-
حملات مزمن یبوست (ناشی از سوء مصرف ملین ها)
-
عدم تعادل الکترولیت و کم آبی بدن
-
گلودرد مکرر
-
سردرد
-
تپش قلب
-
سبکی سر یا از دست دادن تعادل (ممکن است غش کنید)
-
زخمهای دهان
-
دل درد
-
تورم دست و پا
-
غدد متورم و گردی در ناحیه فک
-
حفره های دندان
-
حساسیت دندان
-
استفراغ خون
-
دندان ها زرد، خاکستری، لکه دار یا پوسیده می شوند
گونه های پف کرده در میان افرادی که پاکسازی آنها شامل استفراغ است، از دیگر نشانه های فیزیکی قابل توجه است. پینه‌های روی دست از قرار دادن آن در دهان برای ایجاد استفراغ نیز ممکن است قابل مشاهده باشند و به عنوان علامت راسل شناخته می‌شوند. بعداً در بیماری، این علامت ممکن است حتی قابل مشاهده نباشد زیرا فرد ممکن است بدون تحریک مکانیکی استفراغ کند.
علائم رفتاری بولیمیا چیست ؟
نشانه های رفتاری زیر آنهایی هستند که اغلب به صورت ظاهری توسط اعضای خانواده و دوستان متوجه می شوند :
- ایجاد برنامه‌ها یا تشریفاتی که امکان پرخوری و پاکسازی را فراهم می‌کند
- ناامیدی از ورزش حتی زمانی که مانع فعالیت های دیگر شود
- شواهد پرخوری از جمله پنهان کردن غذا، سرقت غذا و خوردن مقادیر زیاد در یک جلسه
- شواهد پاکسازی مانند همیشه نیاز به دستشویی رفتن یا دوش گرفتن بعد از غذا یا بسته هایی از ملین ها یا دیورتیک ها
- انجام یک مقدار مشخص برای «سوزاندن» کالری دریافتی
- عادات غذایی افراطی (رژیم غذایی سخت و به دنبال آن پرخوری)
- ظاهر خسته
- رفتن مکرر به حمام
- مقدار زیادی مواد غذایی که در کابینت یا انباری وجود ندارد. مقدار زیادی بسته بندی مواد غذایی در سطل زباله یا وسایل نقلیه
- آنقدر در مورد رژیم غذایی، کالری، غذا یا وزن صحبت می کند که مانع گفتگوی منظم می شود
- از داروها یا چای سم زدایی به عنوان راهی برای سرکوب اشتها استفاده می کند
- کناره گیری از دوستان، خانواده و فعالیت های معمولی
علائم عاطفی بولیمیا چیست ؟
اگر چه تشخیص آن از علائم رفتاری دشوارتر است، اما علائم عاطفی نیز اغلب توسط اعضای خانواده و دوستان تشخیص داده می شود، حتی زمانی که آنها از رفتارهای پرخاشگری و پاکسازی اطلاعی ندارند. این مسائل عاطفی منحصر به فرد پرخوری عصبی نیست، اما ممکن است باعث نگرانی شود
- افسردگی
- تحریک پذیری شدید
- به شدت از خود انتقاد می کند
- احساس خارج شدن از کنترل
- نوسانات خلقی
- عزت نفس، عزت نفس یا جذابیت بر اساس ظاهر و وزن تعیین می شود
- نیاز شدید به تایید دیگران
روش تشخیص بولیمیا چیست ؟
بیشتر علائم و نشانه های مرتبط با پرخوری عصبی با درمان قابل برگشت هستند. اگر پزشک متخصص در زمینه سلامت روان ندارید، با خیال راحت با پزشک مراقبت های اولیه خود صحبت کنید.
یک پزشک یا متخصص سلامت روان سوالاتی در مورد سلامت جسمانی، سلامت روان، رفتارها و سابقه پزشکی می پرسد. یک معاینه فیزیکی نیز انجام می شود و ممکن است آزمایش های آزمایشگاهی برای کمک به رد سایر شرایط یا بیماری ها تجویز شود. تشخیص می تواند با این واقعیت پیچیده شود که بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات خوردن رفتارهای خود را پنهان می کنند.
پرخوری عصبی به صورتهای زیر توصیف می گردد :
- اپیزودهای مکرر پرخوری، یعنی خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه و احساس عدم کنترل در حین انجام این کار.
- استفاده از رفتارهای جبرانی مانند استفراغ، روزه گرفتن، استفاده از ملین‌ها یا دیورتیک‌ها، یا انجام ورزش‌های شدید به منظور جبران غذا خوردن.
- خودارزیابی به طور غیر قابل توجیهی تحت تأثیر شکل و وزن بدن است.
از آنجایی که بسیاری از افراد مبتلا به بولیمیا وزن متوسطی دارند، نشافیزیکی بولیمیا ممکن است تا زمانی که این اختلال به شدت شدید نشود برای دیگران قابل توجه نباشد. برای هر کسی که علائم مرتبط را تجربه می کند مهم است که توسط یک پزشک ارزیابی شود.
علاوه بر این معیارهای تشخیصی، بینگ/پاکسازی باید حداقل یک بار در هفته در سه ماه گذشته انجام شود. و این رفتار نباید ناشی از بی اشتهایی باشد.
پرخوری عصبی در مقابل سایر اختلالات خوردن
گاهی اوقات، افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی از رفتارهای پرخوری یا پاکسازی نیز استفاده می کنند. با این حال، تمایز بین پرخوری عصبی و بی اشتهایی عصبی این است که افرادی که با بی اشتهایی عصبی دست و پنجه نرم می کنند، وزن بدن به طور قابل توجهی پایین است.
علاوه بر این، افرادی که پرخوری می کنند اما پاکسازی نمی کنند ممکن است معیارهای اختلال پرخوری را داشته باشند.
اگر شما یا شخصی که می‌شناسید علائم پرخوری عصبی را نشان می‌دهد، لطفاً به دنبال کمک باشید یا عزیزتان را تشویق کنید تا به دنبال کمک حرفه‌ای باشد. صرف گفتگو در مورد رفتارهای خود در مورد غذا، خوردن، استرس و موارد دیگر می تواند بینش ارزشمندی را به پزشک ارائه دهد تا به شما کمک کند.
علل بولیمیا چیست ؟
دلایل دقیق پرخوری عصبی شناخته نشده است، اما تعدادی از عوامل ممکن است در این زمینه نقش داشته باشند:
- عوامل بیولوژیکی
- تصویر بدن مخدوش
- ژنتیک
- داشتن اعضای خانواده مبتلا به اختلالات خوردن
- تأثیر رسانه ها و قرار گرفتن در معرض الگوهای ناسالم
- الگوهای فکری منفی
- رفتارهای آموخته شده
- ضربه روحی
همچنین غیرمعمول نیست که افراد مبتلا به بولیمیا شرایط سلامت روانی از جمله افسردگی، اضطراب، اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) و اختلالات مصرف مواد داشته باشند.
درمان بولیمیا بر تغییر رفتارهای پاکسازی و جایگزینی الگوهای فکری تحریف شده متمرکز است. یک برنامه درمانی اغلب شامل روان درمانی، داروها و آموزش تغذیه است. از آنجایی که درمان به حوزه های مختلف زندگی می پردازد، اغلب شامل یک تیم درمانی می شود که ممکن است شامل پزشکان، متخصصان سلامت روان و متخصصان تغذیه باشد.
روان درمانی
سه شکل از روان درمانی که اغلب در درمان پرخوری عصبی مفید هستند عبارتند از:
درمان شناختی رفتاری (CBT) : این نوع درمان بر شناسایی و تغییر افکار و نگرش های منفی در مورد وزن و شکل تمرکز دارد. مردم یاد می گیرند که این افکار را تغییر دهند و رفتارهای سالم تری اتخاذ کنند. افراد همچنین مکانیسم های مقابله ای را توسعه می دهند و یاد می گیرند که چگونه رفتارهای پاکسازی را به تاخیر بیندازند.
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) : این رویکرد CBT را شامل می شود و بر بهبود روابط، تمرین ذهن آگاهی، افزایش تحمل پریشانی و یادگیری مهارت های مدیریت هیجانی تمرکز دارد.
درمان مبتنی بر خانواده (FBT) : این رویکرد خانواده محور است و در ابتدا شامل والدین یا مراقبان می شود که کنترل کامل غذا خوردن فرد را در دست می گیرند. در نهایت، فرد می‌تواند به تدریج کنترل برنامه‌ریزی وعده‌های غذایی و خوردن را تا زمانی که به استقلال سالم دست یابد، به دست آورد.
داروها
درمان پرخوری عصبی همچنین ممکن است شامل استفاده از داروهای ضد افسردگی از جمله:
- مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند زولافت (سرترالین)، پروزاک (فلوکستین) و پاکسیل (پاروکستین)
- مهارکننده های انتخابی بازجذب نوراپی نفرین (SNRIs) مانند افکسور (ونلافاکسین) و سیمبالتا (دولوکستین)
مقابله
دریافت درمان مناسب ضروری است، اما کارهایی نیز وجود دارد که می توانید برای مراقبت از خود در طول بهبودی انجام دهید.
- با خودتان مهربانانه رفتار کنید. از انتقاد از خود یا انتظار نتایج فوری خودداری کنید. ایجاد روش های جدید تفکر و عادات سالم زمان می برد.
- به برنامه خود پایبند باشید. حتی زمانی که وسوسه می‌شوید از برنامه درمانی یا غذایی خود دور شوید، روی پایبندی به آن تمرکز کنید. این طبیعی است که گاهی اوقات احساس ناراحتی کنید، بنابراین حتماً با پزشک یا درمانگر خود در مورد مشکلاتی که با آن دست و پنجه نرم می کنید صحبت کنید.
- از تکنیک های تمدد اعصاب استفاده کنید. راه هایی برای کنار آمدن با احساسات پریشانی مانند تجسم، تنفس عمیق یا آرام سازی پیشرونده عضلانی پیدا کنید.
- به سیستم پشتیبانی خود تکیه کنید. با افرادی که به آنها نزدیک هستید صحبت کنید و در مورد نوع حمایتی که نیاز دارید صحبت کنید. در مواقعی که به کمک اضافی یا فضای امن نیاز دارید با این افراد تماس بگیرید.
- از خودگویی مثبت استفاده کنید. علاوه بر پرداختن به افکار منفی و ادراک از خود در درمان، روی استفاده از خود گفتاری مثبت در زندگی روزمره خود کار کنید. اگر متوجه شدید که درگیر افکار منفی هستید، به دنبال راه‌هایی باشید که آن افکار را به روشی واقعی‌تر و مثبت‌تر تنظیم کنید.
-