سونیک برخلاف دورانی که شاید در دهه پیش میلادی تجربه می‌کرد و چندان اوضاع خوبی نداشت، حالا در دوره‌ای قرار گرفته که به‌نظر می‌رسد قرار است دوباره به اوج برگردد. سونیک در سال گذشته با عنوان Frontiers توانست بالاخره با موفقیت نسبی وارد دنیای سه‌بعدی بشود و حالا وقتش بود که بار دیگر با بازگشت به ریشه‌های خود، یک بازی دو بعدی و شبیه به آثار موفق قدیمی این سری را رونمایی کند. بازی Sonic Superstars بازگشتی موفق برای این سری به حساب می‌آید که می‌تواند نظر هوادار و غیرهوادار را به خود جلب کند. با نقد بازی Sonic Superstars همراه باشید.

بازی Sonic Superstars آنقدر به خودش مطمئن بوده که همزمان با ماریوی جدید نینتندو عرضه شده تا بار دیگر آن فاز قدیمی نبرد نینتندو و سگا را تکرار کند. اگرچه در واقعیت این دو کمپانی همچنان دوستان خوب یکدیگر هستند ولی باور دارم که سگا همیشه در تفکر یک بازگشت جانانه برای بازی‌هایش و یا دست‌کم، برای بازی سونیک به سر می‌برد. واقعیت اینجاست که در اواسط دهه هشتاد، سونیک به نبرد با ماریو آمد، آن را به بیرون میدان انداخت و توانست برای مدتی کوتاه، حاکم بی‌قید و شرط بازی‌های پلتفرمر باشد. با این حال پیروزی سونیک چندان به درازا نکشید و در نهایت خارپشت آبی سگا، میدان را به ماریوی قارچ‌خور نینتندو واگذار کرد و خودش به حاشیه رفت. این دو در سال‌های اخیر ظاهرا دست دوستی به همدیگر گرفتند و در بازی‌های مشترک درخشانی ظاهر شدند اما همیشه یک رقابت دیرینه بین آن‌ها حاکم بوده است. سونیک فن‌ها و ماریوفن‌ها هم همیشه کل‌کل خود را با یکدیگر داشتنند و خوشبختانه من به‌عنوان جاسوس دو‌جانبه در هر دو جناح فعالیت دارم.

بازی Sonic Superstars می‌خواهد بازی‌های قدیمی سونیک را تداعی کند و در عین‌حال یک بروزرسانی کاملا جدید برای آن‌ها به‌همراه داشته باشد. سونیک و دوستانش یعنی ناکلز، تیلز و ایمی در این بازی در نقش‌های اصلی حاضر می‌شوند و مانند همیشه قرار است نقشه‌های پلیدانه دکتر اگمن را نقش برآب کنند. یکی از دشمنان قدیمی سونیک یعنی فنگ تیرانداز (که حالا با نام فنگ شکارچی شناخته می‌شود) هم در این بازی برگشته تا یک سورپرایز بزرگ برای هواداران قدیمی این سری باشد. او بیست سال و خرده‌ای بود که نقش جدی در بازی‌های سونیک نداشت و حالا توانسته در یکی از بهترین بازی‌های چند سال اخیر این فرنچایز، دوباره خودی نشان دهد.

یکی از تفاوت‌های اصلی عنوان Sonic Superstars با سایر بازی‌های سونیک، امکان تجربه کردن آن به صورت چند نفره است. حالا می‌توانید به صورت دو تا چهار نفره مراحل را تجربه کنید و جنون سرعت بازی را با همدیگر شریک شوید. از زمان اعلام این موضوع تا زمان تجربه بازی نگران این بودم که با توجه به سرعت بیش از حد بازی، آیا امکان چند نفره بازی کردن آن عملا وجود دارد یا در نهایت خروجی کار این می‌شود که یک نفر بازی را با سرعت جلو برود و بقیه دنبال او راه بیفتند بدون آنکه لذت خاصی از بازی ببرند؟ حالا با عرضه بازی می‌توان گفت که سازندگان تا حد ممکن از اینکه بازی به دست یک نفر بیفتد جلوگیری کردند ولی واقعیت اینجاست که در نهایت بخاطر ماهیت سرعتی بازی، این اشکال همچنان به بازی وارد است.

در واقع زمانی که سونیک جدید را به‌صورت چندنفره تجربه می‌کنید، کاراکترها نمی‌توانند پابه‌پای هم بتازند و احتمال اینکه یک یا چند نفر از دیگران عقب بمانند بسیار بالاست. بازی در این حالت بهترین اقدامی که کرده این بوده که با فشردن یک دکمه کاری کند تا دوباره شخصیت‌ها در کنار همدیگر جا بگیرند. این عدم هماهنگی بین بازیکنان چندان ربطی به مهارت آن‌ها هم ندارد، قطعا یک بازیکن نوب بیشتر عقب می‌ماند اما واقعیت اینجاست که اگر دو بازیکن به‌اصطلاح خودمانی Legend هم پای بازی بنشینند، بخاطر طراحی خاص مراحل بازی امکان دارد که نتوانند یک مسیر را عینا و در کنار هم پیش بروند. مراحل بازی سونیک پر از سوراخ سنبه و راه‌های فرعی است که افتادن در آن‌ها در برخی مواقع فقط به شانس مرتبط می‌شود و بس. با این حال وجود این نقص‌ها مانع از این نمی‌شود که لذت بازی‌ چندنفره کلا به صفر برسد و تجربه بازی به‌صورت دورهمی توصیه نشود. خبر خوش اینکه با تمام کردن بازی با هر کاراکتری یک شخصیت پنجم هم باز می‌شود و شما می‌توانید بخش داستانی Trip the Sungazer هم به اتمام برسانید تا به پایان بندی اصلی بازی برسید.

یکی از ویژگی‌های برتر بازی‌های سونیک باس فایت‌های آن است که همیشه نسبت به بازی‌های رقبای خود بهتر بوده و در اینجا نیز شاهد همین اتفاق هستیم. باس فایت‌ها در Sonic Superstars مثل همیشه پیچیده و سخت و جذاب هستند. شما در انتهای هر مرحله تقریبا با یک باس روبرو می‌شوید که شاید نبرد با آن‌ها کمی طولانی‌تر از حد معمول شده اما یکی از برگ‌های برنده بازی است و به جرات می‌توان گفت که همچنان در تمامی سایر بازی‌های پلتفرمر، همتایی ندارد.

طراحی مراحل به‌گونه‌ای است که امکان تجربه آن‌ها برای همه کاراکترها وجود دارد ولی برخی مراحل نیز به‌طور خاص با ویژگی‌های یک شخصیت همخوانی دارند. هر کاراکتر در بازی قابلیت خاص خودش را دارد که در مراحل به کارتان می‌آید. سونیک که مثل همیشه شخصیت سریع‌السیر ماجرا است و مثل برق و باد به همه جا می‌رود. کاراکتر ناکلز می‌تواند از دیوار راست بالا برود و همچنین پرش‌های قدرتی داشته باشد. شخصیت تیلز هم که با دم هلیکوپتری خودش امکان پرواز برای مدت محدودی را فراهم می‌کند (او همچنین می‌تواند دیگران را نیز با خود به اینور و آنور حمل کند) و شخصیت تقریبا جدید ایمی نیز قابلیت پرش بلندتر و ضربه با پرش را با خود به همراه دارد.

تم مراحل بازی با سرک کشیدن به عناوین قدیمی انتخاب شده اما همانطور که گفته شد، خود مراحل اصالت تازه‌ای دارند. شما در دنیای دو و نیم بعدی این مراحل باید پیشروی کنید و با دشمنان قدیمی و جدید سر و کله بزنید. بازی Sonic Superstars می‌تواند بازی آسانی باشد و می‌تواند بازی پرچالشی هم باشد و همه چیز بسته به چیزی است که شما از مراحل طلب می‌کنید. جای جای بازی حرف برای گفتن دارد و اگر بخواهید الماس‌ها و Emeraldها را به دست بیاورید باید بیشتر تلاش کنید. به‌دست آوردن این موارد باعث کسب یک سری قابلیت جدید هم می‌شود که مزه بازی را دو چندان می‌کند.

ما در بازی سونیک Powerup را داریم و در بازی ماریو قابلیت Badge. هر دو بازی امکان تجربه یک تا چهارنفره به صورت همزمان را تدارک دیدند و هر دو عنوان با نگاهی به بازی‌های اصیل این سری ساخته شده‌اند و در واقع قصد و هدفشان احیای بازی‌های کلاسیک این فرنچایزها بوده. مقایسه این دو عنوان شاید یک مقاله مفصل‌تر و متفاوتی را بطلبد اما واقعیت اینجاست که هر دو بازی درخشان هستند و هوادارن خود را راضی نگه می‌دارند. برگ برنده سونیک اینست که فقط در کنسول نینتندوسوییچ نیست و بقیه گیمرها هم امکان تجربه آن را دارند.

بازی Sonic Superstars یک بازگشت درخور نام شخصیت سونیک است. بازی با ‌نیم‌نگاهی به گذشته و نگاهی عمیق به آینده این سری ساخته شده است. بازی‌های سونیک حالا می‌توانند عنوان Sonic Superstars را سرلوحه خود قرار دهند و در ادامه بدرخشند. Sonic Superstars بازی شاهکار و بدون اشکالی نیست اما یک سر و گردن از بسیاری از بازی‌های همرده خود بهتر است و توانسته بار دیگر تجربه موفق‌آمیز Sonic Mania را تکرار کند با این تفاوت که این بار بازی واقعا برای نسل جدید ساخته شده و همه چیز در آن بوی خلاقیت می‌دهد. ریسک‌پذیری سازندگان بازی ستودنی است و Sonic Superstars می‌تواند شروع خوبی برای بازی‌های سونیک کلاسیک باشد.