طرفداران بازی‌های ترسناک در چند سال گذشته و مخصوصا ۲۰۲۳ به خوبی سیراب شده‌اند. اما اگر حتی بعد از امثال رزیدنت ایول ۴ و دد اسپیس باز هم تشنه یک بازی ترسناک هستید، Daymare: 1994 Sandcastle از راه رسید تا به ندای کمکتان پاسخ دهد، البته با قیمتی اقتصادی‌تر.

بازی Daymare: 1994 Sandcastle نسخه جدید سری «دی‌مر» است و پیش‌درآمدی بر بازی اول این سری یعنی Daymare: 1998. اولین بازی این مجموعه در سال ۲۰۱۹ منتشر شد و علی‌رغم کاستی‌هایش، کم و بیش توانست بازیکنان علاقه‌مند به سبک ترسناک بقا را به خود جذب کند. آن بازی با مکانیک‌هایی همچون سیستم تعویض خشاب منحصر بفرد خود تجربه‌ای کلاسیک‌تر از این ژانر ارائه می‌داد. اما Daymare: 1994 Sandcastle با کنار گذاشتن برخی از این المان‌ها به دنبال ارائه تجربه‌ای اکشن‌تر است و در نتیجه این مسیر باعث شده که به ازای هر یک پیشرفت بازی، یک پسرفت نیز به چشم بخورد.

همانطور که از نام بازی می‌توانید حدس بزنید، Daymare: 1994 Sandcastle وقایع چهار سال قبل از بازی اول را روایت می‌کند. در این بازی شما نقش یک مامور ویژه به نام Dalila Reyes (که ظاهرش شباهت زیادی به کاساندرا از Assassin’s Creed Odyssey دارد) را بازی می‌کنید. او توسط یگان H.A.D.E.S به Area 51 فرستاده می‌شود تا اطلاعات محرمانه‌ای را دریافت کند. البته که مطابق کلیشه‌های علمی تخیلی و ترسناک، اتفاقات عجیب و غریبی در این مکان می‌افتد و شخصیت اصلی نیز باید ضمن زنده بیرون آمدن از این مکان، سر از ماجرای عجیب پیش رویش در آورد.

رک و راست بگویم که توقعی از جنبه روایی بازی نداشته باشید. داستان کلی بازی مطابق همان کلیشه‌هایی است که بارها دیده‌اید، نویسندگی دیالوگ‌ها یاد و خاطرات اولین نسخه Resident Evil را زنده می‌کند و صداپیشگی شخصیت‌ها هم چنگی به دل نمی‌زند. البته شاید تمام مواردی که ذکر کردم عمدا اینگونه ساخته شده باشند، اما به احتمال زیاد این المان‌ها کمترین سهم از بودجه محدود ساخت بازی را دریافت کرده‌اند.

جایی که Daymare: 1994 Sandcastle بسیار فراتر از قیمت ۳۰ دلاری‌اش ظاهر می‌شود و یک پیشرفت بزرگ نسبت به نسخه قبلی داشته، گرافیک آن است. جزئیات موجود در هر مکان، کیفیت مدل‌ها و نورپردازی همگی بسیار عالی کار شده‌اند و بازی از نظر بصری چندان کمی از یک بازی AA یا حتی AAA ندارد. به نظرم بازی از نظر بصری می‌تواند برخی از کمبودهای گیم پلی خود را جبران کند.

چه کمبودهایی؟ خب، بازی از نظر وسعت گیم پلی واقعا محدود است. بازیکن از ابتدا تا انتهای بازی کلا یک شاتگان و یک SMG در دست دارد و خبری از هیچ سلاح دیگری نیست. کمی بعد از آغاز بازی نیز یک گجت به نام Frost Glove به دست می‌آورید که با استفاده از آن می‌توانید همانند «ساب زیرو» دشمنان خود را یخ بزنید.

دلیل حضور چنین دستگاهی در بازی این است که دشمنان شما (که آن‌ها هم تنوع پایینی دارند) نسبت به بازی اول به مراتب سریع‌تر و کشنده‌تر هستند، در نتیجه گیم پلی بازی نیز اکشن‌تر شده است. در همین راستا دیگر خبری از آن مکانیک ریلود بازی قبلی نیست و با گیم پلی سرراست‌تری مواجه هستیم.

مبارزات بازی با تمام محدودیت‌هایش در نهایت بد کار نمی‌کند، اما یک مشکل بزرگ پاشنه آشیل آن است. دشمنان بازی علاقه زیادی به گرفتن شما دارند و دائما شما را مجبور به استفاده از QTE برای فرار از چنگشان می‌کنند، و از طرف دیگر دشمنانی هم هستند که می‌توانند تلپورت کنند و شما را در جا به صفحه Game Over ببرند. این دشمنان در نهایت بیشتر از اینکه شما را با خود درگیر کنند یا حتی بترسانند، فقط روی اعصابتان راه می‌روند. از آنجایی هم که گیم پلی بازی از ابتدا تا انتها یکسان می‌ماند و شما را با ابزار جدیدی فراهم نمی‌کند، مبارزات بازی می‌تواند برای برخی از بازیکنان خسته‌کننده شود.

در نهایت Daymare: 1994 Sandcastle تجربه‌ایست که از آن ایرادات زیادی می‌توان گرفت، اما با این حال می‌توان آن را برای طرفداران دو آتشه این سبک پیشنهاد کرد. ۷-۸ ساعتی که پای بازی می‌گذرانید به اندازه‌ای قابل قبول هست که قیمت ۳۰ دلاری آن را توجیه کند. فقط از آنجایی که در چند سال گذشته، چه در عناوین کلان‌بودجه و چه مستقل شاهد تجربه‌هایی بسیار قوی در سبک ترسناک بودیم، انتظار یک کلاسیک دیگر از Daymare نداشته باشید.

این بازی اکنون برای پی‌سی و تمام کنسول‌ها در دسترس قرار دارد.