شخصیت کرش بندیکوت بعد از آنکه سالیان سال به‌خاطر سیاست‌های اشتباه در زیر خاک فرو رفته بود، چند سال پیش با کمک اکتیویژن و استودیو بازیسازی Toys For Bob بازگشت خوبی را تجربه کرد. بازگشت کرش و موفقیتش ادامه‌دار بود و شماره چهارم اصلی از این سری توانست به ما ثابت کند که کرش بندیکوت می‌تواند مانند قبل، یک رقیب جدی برای دیگر شخصیت‌های محبوب بازی‌های پلتفرمر باشد.

شاید همین موفقیت‌ها بود که سازندگان را مجاب کرد تا کرش بعدی را وارد یک فاز جدید کنند و یک بازی آنلاین رقابتی از دل آن بیرون بکشند؛ آن‌ها مستقیما وارد رقابت با فرنچایزهای بزرگی شدند که در این ژانر بازی‌ها موفق شدند و امید به پیروزی در این رقابت داشتند. اما شما فکر می‌کنید در نهایت بازی Crash Team Rumble توانسته این رویا را برای سازنده خود محقق کند؟

بازی Crash Team Rumble یک عنوان pvp است که در جهان امروزه گیمرها، سبک محبوبی به شمار می‌رود. در این بازی‌های آنلاین رقابتی طبیعتا داستان جای چندان خاصی ندارد و همه‌چیز به عنصر گیم‌پلی برمی‌گردد و البته خلاقیت تیم بازیسازی. Crash Team Rumble با تکیه بر شخصیت‌های دوست‌داشتنی خود پیش می‌رود و تصور می‌کنم بیش از حد روی این موضوع حساب باز کرده است. در واقع سازندگان خلاقیت چندانی در بازی به کار نبردند و با باور اینکه می‌توانند حس نوستالژی را در گیمرها روشن کنند، کارشان را پیش بردند.

ما در بازی وارد رقابت‌های ۴ به ۴ می‌شویم. دو گروه ۴ نفره رو به روی هم قرار می‌گیرند تا با یکدیگر رقابت کنند. هر گروه که بیشتر میوه گیرش بیاید، برنده کارزار است. این هسته اصلی بازی Crash Team Rumble به حساب می‌آید. شخصیت‌های بازی به چند گروه تقسیم شده‌اند و بسته به استراتژی خود باید ببینید دوست دارید سرغ کدام شخصیت بروید.

ما گلرها یا همان Scorer در بازی داریم که سه شخصیت کرش و تانیا و کت‌بت در آن قرار گرفتند. آن‌ها سرعت عمل خوبی دارند و می‌توانند برای جمع‌آوری امتیاز به کار بیایند. میوه‌های وومپا (همان سیب‌های خوشگل) دوستان صمیمی این دسته به حساب می‌آیند و کاراکترهای این رسته خوراک شکستن جعبه‌ها و پریدن به اینور و آنور برای به دست آوردن امتیاز بیشتر هستند.

شخصیت‌های مدافع دیگر رسته بازی است که در آن سه کاراکتر دینگودیل، دکتر N و دکتر تروپی حضور دارند. مدافع یا همان بلاکرها معمولا غول‌تشن‌های بازی هستند و برای دفاع از بانک میوه‌ها به درد می‌خورند. آن‌ها قدرتمند و پرزور بوده و می‌توانند بلای جانانه‌ای سر دیگر کاراکترها بیاورند.

در نهایت گروه تقویت کننده یا به قول بازی بوستر را داریم که کوکو و دکتر کورتکس دوست داشتنی در آن قرار دارند. (فکر می‌کنم در سری کرش، دکتر کورتکس مانند جوکر است؛ کاراکتر منفی که بیشتر از شخصیت اصلی شهرت و محبوبیت دارد!). این دو شخصیت اولا می‌توانند همکاری بین سایر کاراکترها را ارتقا بدهند و همچنین به دنبال الماس‌ها، دیگر آیتم مهم بازی در کنار میوه‌های وومپا، باشند.

آن‌ها الماس‌ها را روی نقشه فعال می‌کنند و میتوانند امتیاز دو برابری برای تیم به ارمغان بیاورند و جریان بازی به‌راحتی توسط این دسته عوض می‌شود.

باید بدانید شخصیت‌ها ویژگی‌های خاص خودشان را دارند که نود و نه درصد آن‌ها را از قبل در سایر بازی‌ها دیده‌اید. مثلا کرش بنیدکوت حرکت چرخشی و پرش بلند دارد و کوکو هم مخ تکنولوژی است و می‌تواند با همین آی‌کیوی بالای خود، دیوارهای الکترونیکی ایجاد کند و از آن به مثابه یک منبع انرژی استفاده کند. برخی شخصیت‌ها نیز امکان پرواز دارند که رسما ناعدالتی را با خود به همراه دارند!

یادتان نرود به جز کلاس شخصیت‌ها، مسائل دیگری نیز در گیم‌پلی بازی تاثیر گذار است. مثلا Badget‌ها نقش پررنگ دیگری در مکانیزم گیم‌پلی دارند و می‌توانند ورق یک گروه را تبدیل به ۴ تا آس کنند و ضمانت پیروزی تیم را با خود به همراه بیاورند. یا آیتم‌های دیگری به نام Relics در بازی وجود دارد که به کاراکترها قدرت‌های خیلی ویژه اما با تایم بسیار محدودی می‌دهد. این آیتم‌ها می‌تواند حتی یک سری کاراکتر دیگر را به عنوان یار کمکی وارد بازی کند و یا بمباران اتمی را برای تیم رقیب درست کند! در واقع شخصیت‌هایی مثل آکو آکو، اوکا اوکا و نیتروس اکساید در این شرایط به شما یاری می‌رسانند.

کلاس‌های بازی منحصربه فرد است اما واقعیت اینست که بالانس چندان خوبی هم بین شخصیت‌ها و قدرت‌هایشان رعایت نشده است. برخی از کاراکترها خیلی واضح از سایر شخصیت‌ها قوی‌تر هستند و اگر در تیمی باشند، شانس بردن آن تیم خیلی زیاد است. همین موضوع باعث شده که اکثر تیم‌ها تنوع نداشته باشند و سه شخصیت قدرتمند بازی در هر تیم قرار بگیرند که شامل کرش و کوکو و تمساح دوست داشتنی‌مان است.

نکته مهم و آزار دهنده در بازی اینست که همه شخصیت‌ها از ابتدای امر در دسترس نیستند و شما باید به امتیاز خاصی برسید تا برخی شخصیت‌ها را باز کنید. بعضی از این کاراکترها امتیاز خیلی بالایی می‌خواهند و این موضوع برای یک بازی آنلاین جای سوال دارد. البته خبری از پرداخت درون برنامه‌ای هم نیست و معلوم نیست در مغز سازندگان چه بوده که چنین ایده‌ای در بازی کاشته‌اند.

نقشه‌های بازی اندک ولی پر جزییات هستند اما از آنسو به‌هیچ وجه متنوع نیستند. در واقع می‌توان اینطور گفت که گرافیک بازی کمک می‌کند تا تکراری بودن نقشه‌ها چندان خودش را نشان دهد. در تمامی نقشه‌ها جاهایی مثل پرتگاه و مواد مذاب و آبشار و… وجود دارد که برای به در کردن حریف‌ها به کار می‌آیند اما تقریبا هیچ یک از نقشه‌ها منحصر به فرد نیستند. با این حال باید اعتراف کرد دیدن نقشه‌های بازی یادآور مراحل جذاب سری بازی‌های کرش در تاریخ است و می‌تواند برای هواداران جذاب باشد.

به‌طور کلی گیم‌پلی بازی نمی‌تواند سرگرم کننده باقی بماند و صرفا برای چند ساعت جذاب خواهد بود. بازی خیلی زود تکراری می‌شود و کم بودن شخصیت‌ها و نقشه و عدم خلاقیت در هسته گیم پلی بازی کاری می‌کند که خیلی زود فراموش شود. کرش تیم رامبل اگر قصد رقابت با عناوینی چون ماریو پارتی و یا بازی‌های دیگر تیمی رقابتی آنلاین را داشته، در این هدف خود شکست می‌خورد و تبدیل به اثری به شدت معمولی می‌شود..

بازی هیچ حالت آفلاینی برای خود تعریف نکرده که می‌تواند نکته منفی برای بسیاری باشد. علاوه بر رقابت با بازیکنان دیگر در لابی‌های عمومی، شما این امکان را دارید که لابی مخصوص خودتان را داشته باشید.همچنین باید بدانید  کراش تیم رامبل هم شامل بتل پس می‌شود که به شخصیت‌ها ظاهرهای متفاوتی می‌دهد. این موارد در بازی فعلا محدود بوده و احتمالا در آینده شامل بسته‌های بیشتری خواهیم بود.

بازی Crash Team Rumble توسط استودیوی Toys For Bob توسعه داده شده و در تاریخ ۱ تیر ماه برای ایکس باکس وان، پلی استیشن 4، ایکس باکس سری ایکس / اس و پلی استیشن ۵ منتشر شده است.